Plej multaj modernaj aŭtoj havas bremsojn sur ĉiuj kvar radoj, funkciigatajn per hidraŭlika sistemo. La bremsoj povas esti disko-tipaj aŭ tambur-tipaj.

La antaŭaj bremsoj ludas pli grandan rolon en haltigo de la aŭto ol la malantaŭaj, ĉar la bremsado ĵetas la aŭtopezon antaŭen sur la antaŭajn radojn.

Multaj aŭtoj tial havas diskobremsojn, kiuj ĝenerale estas pli efikaj, antaŭe kaj tamburbremsojn malantaŭe.

Tute-diskaj bremsosistemoj estas uzataj ĉe iuj multekostaj aŭ alt-efikecaj aŭtoj, kaj tute-tamburaj sistemoj ĉe iuj pli malnovaj aŭ pli malgrandaj aŭtoj.

Diskbremsoj

La baza tipo de diskbremso, kun ununura paro da piŝtoj. Povas esti pli ol unu paro, aŭ ununura piŝto funkciiganta ambaŭ kusenetojn, kiel tondilo, per malsamaj specoj de dikecmezuriloj - svinganta aŭ glitanta dikecmezurilo.

Diskobremso havas diskon, kiu turniĝas kun la rado. La disko estas metita sur dikdikecmezurilon, en kiu estas malgrandaj hidraŭlikaj piŝtoj funkciigataj per premo de la ĉefa cilindro.

La piŝtoj premas sur frikciajn kusenetojn, kiuj fiksas kontraŭ la diskon de ambaŭ flankoj por malrapidigi aŭ haltigi ĝin. La kusenetoj estas formitaj por kovri larĝan sektoron de la disko.

Povas esti pli ol unu paro da piŝtoj, precipe en du-cirkvitaj bremsoj.

La piŝtoj moviĝas nur etan distancon por apliki la bremsojn, kaj la kusenetoj apenaŭ tuŝas la diskon kiam la bremsoj estas liberigitaj. Ili ne havas revenrisortojn.

Kiam la bremso estas aplikata, fluidpremo devigas la kusenetojn kontraŭ la diskon. Kun la bremso malŝaltita, ambaŭ kusenetoj apenaŭ tuŝas la diskon.

Kaŭĉukaj sigelringoj ĉirkaŭ la piŝtoj estas desegnitaj por lasi la piŝtojn gliti antaŭen iom post iom dum la kusenetoj eluziĝas, tiel ke la eta interspaco restas konstanta kaj la bremsoj ne bezonas alĝustigon.

Multaj pli postaj aŭtoj havas eluziĝsensilajn kablojn enigitajn en la kusenetojn. Kiam la kusenetoj estas preskaŭ eluzitaj, la kabloj estas malkovritaj kaj kurtcirkvitaj de la metala disko, lumigante avertantan lumon sur la instrumentpanelo.